Wednesday 29 November 2006

the road to Tamale


een dikke 10 uur op t vliegtuig en een lange 7 uur wachten in Casablanca, weliswaar opgevrolijkt door een discussie met een Mauretanier over relaties en de Islam, een zesjarig meisje uit Mali dat een dansvoorstelling voor me gaf en een uur lang alle gerechten die we kende opsomde (inclusief paardenogen en koeienhuid), gevolgd door "tu aimes ca?" en een gast uit Nigeria, een vrouw uit Burkina Faso en een man uit Libanon die er elk op hun beurt op stonden na vijf minuten praten hun telefoonnummer in men handen te stoppen, 'voor t geval ik eens in hun land zou passeren'.... hmm
maar dan eindelijk: God has smiled on me, op het naambordje van het hotelletje in Accra welteverstaan, verder weinig van zulk een gevoel te merken. verschrikkelijk warm en doodmoe.
Volgende morgen om 4 vertrokken richting noorden, naar Tamale. Een helse rit. Zodra buiten de hoofdstad niet meer dan één rijvak per richting, en met een beetje geluk hier en daar een stukje verharde weg, soms zelfs zonder immense putten. Hoe meer noordwaards, hoe stoffiger en primitiever. Zei dat wel steeds voordien, maar blijft toch wel verschieten te zien dat de dorpjes langs de kant van de weg echt uit hutjes ofwel uit golfplaten huisjes bestaan.
En als je hier bij een benzinestation naar een female urinary moet, kan je je verwachten aan een muurtje met daarachter een goot met een zwerm vliegen rond... niks meer, geen water te bespeuren, en die vrouwen hebben hier heus niet zoals ik, verwend belgisch nest, papieren zakdoekjes op zak... jak
na een dikke 15 uur en drie lekke banden: Tamale!! jihaa mijn thuishaven voor de volgende maanden, een redelijk grote stad. Nuja stad, niet te vergelijken met iets in België hoor. overal geiten en kippen langs de kant van de weg, zoals er hier net een geit binnen stond te bleiten in het internetcafe.
goh, men verhaal is nog helemaal niet af, maar aangezien dit al de zoveelste poging is en deze pc's echt niet dat zijn, is de rest voor volgende keer. voor ik deze tekst ook weer verlies.
tot snel!!
maaike

7 comments:

Anonymous said...

In de zomer van 2004 zijn we met enkele vrienden vertrokken in Accra om langs Tamale over Kumasi naar de kust te trekken.

Hopelijk krijg je de kans om hier vaak iets te posten. Ghana is een fantastisch land, de mensen ontzettend vriendelijk en ik ben er zeker van dat je er van gaat genieten!

groetjes,
Tom

Femke said...

Leuk om te horen dat je goed bent aangekomen.

Geniet er maar van !

Groetjes,
Femke

Unknown said...

Maaike,
Eindelijk nieuws!
Een goed begin.

Veel succes aldaar.

Greetz,
Inti

Anonymous said...

Enjoy yourself!

Anonymous said...

Maai, good to hear you're well!! Mie, je niet meer kunnen vastkrijgen voor je vertrok, nog net geprobeerd. Maar je zat reeds op het vliegtuig, jammerklammer. Amuseer je daar meidje, het wordt fantastisch! En schrijf regelmatig iets op je blog, hé. zoentjes en totjes, Elke ps: sla voorraad zakdoekjes maar in!

Unknown said...

jep, de toiletten is meestel de grootste cultuurschok, en nee, dat went niet na een tijd. Maar dat weegt allemaal niet op tegen de fantastische ervaringen die je gaat opdoen. Probeer die pc`s uit de 20ste eeuw toch maar aan de praat te krijgen, want we willen het allemaal horen. Wat moet je daar zoal eten trouwens?

Dikke kus

Anonymous said...

Blij wat te horen!

Kleine update van bij ons:
Domi en ik hebben onze spuitjes gisteren gekregen (niet moeten wenen!). Reispassen on the way.

Doe ze daar de groeten

Fien