en probeer dat maar eens

dingen blijken niet altijd zo vanzelfsprekend te zijn als ze lijken...

too many hospitals

Laatste weken iets te veel in ziekenhuizen moeten zijn. Voor het werk een vragenlijst binnenbrengen en weer ophalen (wel, poging tot, natuurlijk is die na meerdere beloftes en afspraken nog niet ingevuld), op zich al geen prettige bedoening om door die gangen te lopen en ogen open te trekken. Maar nog minder prettige ervaringen waren de bezoekjes aan de children's ward, waar men zieke gastbroertje van 1 en de mama nu al een week verblijven...
Geen zin om nog maar aan een omschrijving te beginnen, wel effe bekomen en ongelooflijk opgelucht zuchten bij de bedenking dat mijn buikpijnaanval zich geen 10 dagen later aandiende...

komt dat zien, komt dat zien!

vrije voormiddag genomen, op dag dat t soort sportdag was voor de schoolkinderen die en masse langs ons huis passeerden en en verdacht lang bleven treuzelen:
'sliminga draagt een emmer water naar haar kamer': 10 toeschouwers
'sliminga poetst haar tanden': 25 toeschouwers
'sliminga doet de was': een publiek van wel 100 toeschouwers... en grappig dat die laatste vertoning was!

Super Dragon

De apotheek in Kumasi, neusdruppels voor Fien en hoestsiroop voor Maaike (jawel, dan vertoef je al eens in + 30 graden als het in Belgie putje winter is). De winkeljuf was duidelijk niet opgetogen met zoveel klanten op zo'n korte tijd: "I'll beat you!" Tja, stel je voor zeg, tweemaal de afstand van de toonbank naar de voorradkast (toch wel 7 meter) sloffen, zo hard werken ...
To ze Domi in het oog kreeg: "Don't you need something?", met een grote glimlach die er plots wel afkon. "Nono, I'm strong", in zen beste 'Ingels' (zolang er cola en sigaretten zijn geen problemen he :-)). Waarop de juf, na even te checken of er geen toeschouwers zijn, en met veel gegiechel een klein gouden doosje met rode draak voor zen neus deponeert: "here, this is for you, buy this". Uitleg wilde ze er niet bij verschaffen, toch niet aan Fien en mij, maar na lang aandringen kwamen we te weten dat er een variant 'Big Boy Spray' bestaat, en konden we 'mens delay spray' ontwaren. Enkel in Domi's oor wou ze fluisteren waarvoor t diende, gebaarde ze, maar die stond natuurlijk al drie stappen verder rode wangen te krijgen :-).
En in het naar buiten gaan werd ie nog eens nageroepen voor een knipoog en een zwaaike.

apen en olifanten

Op safari in Mole National Park, een goeie 100 km boven Tamale. Slechts 1 bus per dag om daar te geraken (die meer dan twee uur te laat vertrek), over een verschrikkelijk hobbelige weg. Slecht 1 bus per dag terug, vertrek tussen 4 en 6 's morgens, afhankelijk van het ochtendhumeur van de chauffeur. (en als de receptie dan aan de nachtwaker vergeet door te geven dat je gewekt moet worden, zoals in ons geval, heb je een probleempje...). Ter plaatse 1 motel, niks groots georganiseerde jeep-safari's, maar zoveel leuker gewoon te voet met gewapende gids de savanne in.
Dus daar gingen we dan, om half zeven smorgens.
"we gaan op olifantenjacht"
Onderweg gezien: een heleboel wrattenzwijnen (denk Pumba, grappige beesten), antilopen, waterbuffels, apen, vogels, krokodillenruggen, oude olifantendrollen, nieuwere olifantendrollen, en dan eindelijk verse sporen... die achterna, om uiteindelijk 1 olifant van dichtbij de kunnen aanschouwen.
Al heel erg de moeite, maar blijkt dat er rond het middaguur soms wel 50 olifanten komen drinken en baden in de waterpoel onderaan de heuvel waar het motel staat, en waar we 's morgens tevergeefs rondgelopen hebben op zoek naar een verloren exemplaar.... typisch Ghanese organisatie waarschijnlijk om de tochten dan 's morgens vroeg en in de late namiddag, als de dieren al weer weg zijn, te doen zeker. Enfin, zijn we ondertussen al wel gewend aan, en lekker passief olifanten kijken vanop het uitkijkplatform van het motel met een cola in de hand was ook niet mis, helemaal niet.
Bovendien kwamen er nog wat families bavianen langs paraderen, wat voor kinderlijk plezier zorgde bij Fien, Domi en mij, haha, vooral toen ze Domi's hamburger kwamen stelen (wie kan zich zen gezicht voorstellen?). Toppunt voor Maaike seksuologe: mooie versieringsmoves en dan parende bavianen, twee meter voor onze voeten! en stomme ik te druk bezig met inzoomen, waardoor het shot van men leven gemist, waardoor hele avond frustraties, en waardoor ik t moment hier niet met jullie kan delen, sorry... :-)

even bijtanken

ziehier het tankstation in Nkuranza

je drinkt met je billen bloot melk uit de kokosnoot

klein contrast met vorige... hutjes op t strand, palmbomen, hangmat, verse sapjes, hoge golven en bodyboarden, en zo goed als niemand in de buurt!

letterlijk en figuurlijk: zwart van het volk

Labadi-beach in Accra op nieuwjaarsdag
we waren niet alleen... gezellig he?

terug

na weken onderweg zijn, heel veel trotro's en shared taxi's (=gedeeld met soms 10 andere passagiers), hotelkamers met douches met stromend water (!), groenten en fruit, Cape Coast en Elmina-Castle (ooit draaischijf West-Afrikaanse slavenhandel) strand en palmbomen, regenwoud, mangrove, savanne, krottenwijken, watervallen, aapjes en olifanten kijken, en nog vaker t gevoel van "mensen kijken", behoorlijk wat imodium en aftersun, uren lopen rondvragen op zoek naar een internetcafe en alle mogelijke richtingen uitgestuurd worden (behalve de juiste natuurlijk), om dan eindelijk eentje te vinden dat open is maar waar een blog posten onmogelik blijkt....
terug in Tamale, en wel dankzij bovenstaand busje, onze rugzakken daar mooi bovenop liggend, en maar een uur in panne gestaan, plus drie keer alle mannem van de voorste rijen moeten uitstappen om het busje in gang te duwen, "respect" ;-)
terug werken, terug aan de banku, TZ en fufu, terug naar men geweldige badhok en terug in het vertrouwde Grassrut internetcafe, alwaar ik nu aan een tempo van gemiddeld 2 per uur wat foto's probeer te posten.
(kijk ook bij de oude berichten, hoop dat t me lukt!)
Fien en Domi, hoop dat jullie nu ongeveer veilig thuis geraakt zijn, dankje voor de vorige twee weken!

samen in de trotro

Tussen de grootste steden rijden bussen, maar verder bestaat het openbaar vervoer tussen steden en dorpen hier voornamelijk uit trotro's: minibusjes die vertrekken van zodra ze volzitten. Een juistere beschrijving is misschien gewoon alles met vier wielen wat op soms wonderbaarlijke wijze nog vooruitkomt. Afdankertjes uit Europa natuurlijk ( zie 'Vandeneynde en zonen', 'meubelmakerij Vervliet' of zelfs een oude 'krankenwagen'), waar dan raampjes in gelast zijn en bankjes geinstalleerd. Met zitjes die standaard te klein gemaakt zijn voor de achterwerken van de Ghanese mama's, waardoor jij er dan nog met een halve bil op kan :-). Echt elke vierkante centimeter wordt benut met klapstoeltjes, en geen sprake van beenruimte natuurlijk. De trotro moet en zal volzitten alvorens hij vertrekt, en vol is echt vol, desnoods nog extra op t dak, en zo kan het zijn dat je om zes uur al in dat busje zit en dat het twee uur later nog niet vertrokken is.... en net als je denkt dat er nu echt niemand meer bijgeraakt, moet je toch weer plaats zien te maken voor drie nieuwe passagiers.
En daar ga je dan voor de volgende uren, over hobbelige zandweggetjes. Sommige van die busjes lijken wel elk moment uit elkaar te kunnen vallen, een vering hebben ze geen van allen nog, af en toe gaat de schuifdeur niet meer toe en moet iemand die heel de weg tegenhouden, en de achterdeuren worden wel met een touw vastgebonden zodat er nog extra bagage bijgepropt kan.
Maar geen nood! Een opschrift als 'guaranteed by God' of 'Jesus is in controll' compenseert wel voor dit alles :-) Of nog beter, zoals enkele dagen geleden, toen er een man rechtstond in het 'middenpad' van het busje, wegens plaatsgebrek noodgedwongen tussen men benen. Dacht dat die gewoon de plaatsen aanwees, om zoveel mogelijk te kunnen stapelen, maar neen hoor, begint die trotro te rijden en haalt ie de bijbel boven om er voor een half uur uit voor te lezen!
Nuja, misschien moet k maar gaan geloven dat t helpt, want buiten slapende benen en een stijve poep overal al veilig geraakt!